فیکسچرها(جیگ) در آبکاری

جیگ، که به آن فیکسچر، شابلون و یا رک نیز گفته می شود، به عنوان وسیله ای کار آمد در انتقال قطعات در طول خط نقش بسیار مهمی را درمیزان تیراژ و کیفیت آبکاری ایفا می نماید، چرا که با طراحی مناسب آن می توان تعداد قطعاتی را که در هر سیکل وارد خط می گردند را افزایش داده و در نتیجه به طور همزمان تعداد قطعات بیشتری را آبکاری نمود. از سوی دیگر با ثابت نگهداشتن موقعیت قطعات در طول فرایند ها، امکان دستیابی به تنایج تکرار پذیر فراهم می شود که این به مفهوم تضمین کیفیت آبکاری خواهد بود.

در حالت کلی دو روش در آبکاری قطعات به کار گرفته می شود که عبارنتد از شبکه ای(Barrel) و آویز(Rack) آبکاری بشکه ای روشی است که که طی آن قطعات ریز که امکان انتقال آنها بوسیله ی سیم و یا جیگ در طول خط ابکاری وجود ندارد و یا به دلیل شکل هندسی و اندازه از لحاظ اقتصادی توجیه پذیر نمی باشد را به درون محفظه های مشخصی می ریزند و به صورت حجمی آنها را تحت فرایند های ابکاری قرار می دهند. از آنجاي که این روش از آبکاری به صورت حجمی است، به هنگام برآورد نمودن ظریف خط، مقدار وزن قطعاتی را که در هر سیکل می توان داخل محفظه ها جاگذاری نمود مورد ارزیابی قرار می گیرد و از همین رو متقاضیان این روش به هنگام سفارش محفظه ها از فاکتور وزن استفاده می کنند.

از سوی دیگر آبکاری قطعاتی که به دلیل اندازه، هندسه و یا سایر ویژگی های حاکم بر آنها امکان آبکاری به شیوه ی بشکه ای را ندارند، بوسیله ی جیگ و یا سیم درون خط آبکاری جا به جا شده و مراحل مختلف آبکاری را طی می نمایند که این روش، آبکاری آویز می گویند.

در آبکاری به شیوه ی آویز (Rack) سه روش رایج می باشد که عباتند از:

1- سیم بندی قطعات

2- استفاده از جیگ

3- استفاده ی ترکیبی از جیگ و سیم

هنگامی که می خواهیم قطعه ای را به شیوه ی آویز آبکاری نماییم دو موضوع را باید در نظر بگیریم:

الف) نگهداشتن قطعه در محول و برق رسانی به آن.

ب) ایجاد کمترین اثر نقادط اتصال بر روی قطعه و حداکثر توان پوشش دهی.